به مناسبت چهلمین روز درگذشت مرحوم استاد حاج ایرج قزلباشان

قهرمان پیشین و پیشکسوت ورزش‌های شنا و نجات‌غریق خوزستان و ایران

مرحوم ایرج قزلباشان به سال 1318 در خانواده‌ای اصیل از اعقاب امیرزادگان گرجی‌تبار عصر صفوی در شهر اهواز به دنیا آمد. او نوۀ مرحوم حاج اسفندیار قزلباش معمار شهیر اهواز(اواخر عصر قاجار تا پهلوی دوم) بود که معماری ساختمان حسینیۀ اعظم اهواز از آثار اوست.

ایرج قزلباشان که بازنشستۀ سازمان آب و برق خوزستان بود، به عنوان یک مدیر ورزشی نیز، همزمان سی سال ورزش شنای خوزستان را تا بالاترین سکوهای قهرمانی ایران مدیریت کرد. او به گفتۀ خودش، ابتدا فن شنا را در رودخانۀ کارونِ اهواز یاد گرفت ولی در 1332 به عضویت باشگاه کلوب شنای اهواز درآمد. وی که طی فصل‌های زمستان‌ به ورزش‌هایی چون فوتبال و والیبال پرداخته و در تابستان‌ها در ورزش شنا فعالیت می‌‌کرد، طی سال 1334 در رشتۀ 100 متر کرال سینه مقام دوم و در 1335 مقام سوم رشته‌های 400 متر و 1500 متر آزاد شهر اهواز را برای حضور در مسابقات قهرمانی کشور بدست آورد.

ایرج قزلباشان که از دست‌پروردگان استوره‌هایی چون استاد عبدالمحمد حسنی‌زاده، استاد امیر نعمت‌پور و استاد ایرج حیات‌داودی بود، در 1348 به پیشنهاد مرحوم نعمت‌پور، به عنوان دبیر هیئت شنای خوزستان معرفی شد که این نقطۀ آغازینِ ورود وی به عرصه‌های مدیریت شنای قهرمانی خوزستان بود و طی سی فصل شنا یعنی تا 1377 همچنان ادامه داشت. ایرج قزلباشان که مدت سی سال مدیریت ورزش شنای خوزستان را بر عهده داشت، از 1363، همزمان با مدیریت هیئت شنای خوزستان، ریاست هیئت نجات‌غریق خوزستان را نیز بر عهده گرفت که به مدت 15 سال نیز مدیریت این رشتۀ ورزشی هم در اختیار وی بود. مرحوم استاد ایرج قزلباشان که دوره دیده‌ی کلنیک داوری شنا زیر نظر عضو کمیتۀ فنی شنای فدراسیون جهانی و کمیتۀ فنی شنای آسیا بود، طی سه دهه خدمت به ورزش‌های آبی خوزستان و ایران سِمَت‌هایی چون دبیر هیئت شنای خوزستان، رئیس هیئت شنای خوزستان، رئیس هیئت نجات‌غریق خوزستان، رئیس هیئت ورزش‌های آبی خوزستان، مشاور عالی شورای شنای خوزستان، داور شنا و واترپلو در هفتمین دورۀ بازی‌های آسیایی 1974 تهران، عضو کمیته فنی شنای مسابقات قهرمانی کشور، عضو کمیته شنای فدراسیون شنای جمهوری اسلامی ایران، سرپرست تیم ملی واترپلوی ایران در مسابقات 1368 سوریه، داور مسابقات شنای غرب آسیا در 1375 و بسیاری سِمَت‌های دیگر را در کارنامۀ ورزشی خویش دارد. او سرانجام پس از عمری تلاش و خدمت به جامعه، علی‌الخصوص جامعۀ ورزشی ایران و خوزستان، در صبح روز 26 آبان ماه 1403 پس از 13 روز بستری در بخش I.C.U بیمارستان مهر اهواز به علت ایست قلبی چشم از جهان فروبست و در مقبرۀ خانوادگی شماره 39 آرامستان بهشت‌آباد اهواز نه به خاک، که به یاد سپرده شد. روحش شاد و یادش گرامی باد.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *